Hello, my name is Sophia and I am a teacher of English in Ancient Olympia, Greece. Welcome to my blog!

Thursday, September 28, 2006

Thunder... thunder... thunder... thundercats (and dogs)

Για τις δύσκολες μέρες που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν οι φλασιές γύρω μας είναι από την καταιγίδα ή από τα ραντάρ που μας κάνουν τζα!

How about 8 straight hours of watching films??? I am still good to go for a couple more days (3rd day in a row today, two more to go), and then, wait for the film festival in Pyrgos! If you have the chance, don't fail to see:
  • Ulysses (Alberto Diamante): a bit conceited at times, but with great script and very good lines!
  • The wrong victim (Gerald Thompson): twist of the plot around.
  • Balyksyt (a fisherman) (Vyacheslav Semenov): fantastic cinematography, great and captivating story.
  • The Parched Land (Taras Tomenko): with a hint of Kusturica.
  • The Butterfly Woman (Signe Søby Bech): very interesting.
  • Pharmakon (Ιωακείμ Μυλωνάς): very futuristic and artistically done.
  • The way in which he is lying there (Κική Πετράτου): very well done, excellent music too, plus the fact that it features an old friend, Adonis Migkos!!!
  • In golf we trust (Pablo Mazzeo / Gustavo Kaplan): ROTFL!! Simply excellent!!
  • Empty house (Vincent Chabrillat): Fantastic!!
  • Zweimal Eva, zweimal Adam (Jan Frehse): Nice story.
  • Even if she had been a criminal (Jean-Gabriel Periot): viewpoint extraordinaire.
(Check out all the films and videos at the festival's site)

Tuesday, September 26, 2006

Pan-orama, not Pan-o-drama!

This whole week is spent in total havoc and in motion. School in the morning, a quick bite to eat at lunch and then drive to Patras for the 8th International Panorama of Independent Film- and Video makers, till late at night when the screenings come to an end, then the drive back, exhaustion, catch a bit of sleep (I'm also reading a thrilling book, so I have to read at least for an hour before I manage to put it down) and then school, a quick bite to eat, the drive to Patras...

Giagonan was screened yesterday, that was great fun, almost as fun as Count Giagula (I knew I had seen this before!!). And the day goes on!!

Cinema rocks!!!!

Saturday, September 23, 2006

Νήες ποντοπόροι (Seafaring ships)

One of the most interesting seminars I have attended, and in Kalamata no less! Myceanean ships, ancient ports of the Mediterranean, ancient ship wreckes, underwater archaeology. The amazing travel through time started yesterday and held us captive till late afternoon today. The presentations where absolutely fantastic and the making of our own ship out of clay, the archiving of the cargo in Linear B tablets and all that jazz, had us in fits of laughter! Linear B, simply rules!!! I was captivated some years back when I got a book concerning the subject and read it in one go, it all came back last night (how much of a geek am I??)!!!

Today's visit at Englianos, at the palace of Nestor and the museum at Chora made it all so very real. Archaeological digs and experimental archaeology, especially in underwater locations are simply fantastic! The museum features the best depiction of an octopus in the world (it really jigged our appetite...) and we all had a great time studying the artifacts. The deciphering of the Linear B tablets on show, was simply hilarious (ook...)!

And now, it's festival time!! ;-D

Tuesday, September 19, 2006

Hardware, failure no more

This Murphy dude decided to step on my toes lately and my well-trusted desktop has decided to play tricks on me, so I have to drag my digital self someplace else. The data is not lost in all probability, but it's inaccessible nevertheless so I have to redo most of the school stuff on the laptop.

Anyway, there are very few things that actually disturb me lately!! Past weekends spent travelling, this one holds an environmental seminar in Kalamata, and the whole of next week is in Patras for the 8th International Panorama of Independent Film- and Video makers all day long after school! (Tip from cinematia's blog)

A big cheer for Aggelos whose work has been exhibited in the Biennale of Costa Rica and then on to the one at the Czech Rebublic, another to Daveaki for his new song which has made my september much too brighter than it already was!

So, who cares about mundane things as desktops and related paraphernalia? To oblivion, I say! ;-D

Monday, September 18, 2006

Το προφιτερόλ - Bazaar time

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη και έξυπνη κοπέλα (έτσι λέει τουλάχιστον η μαμά μου πράγμα που αποτελεί περίτρανη απόδειξη γιατί η κουκουβάγια είναι το πουλί της Σοφίας) η οποία είχε ένα καταπληκτικό, υπέροχο, θαυμάσιο, εξαιρετικό (κατά γενικήν ομολογία υπό την απειλή βόλτας) αυτοκίνητο, ονόματι Θκόντα Φάμπια (κατά ανιψιό). Το αυτοκίνητο αυτό, στην μακρόχρονη και επώδυνη πορεία του στους ελληνικούς δρόμους διετέλεσε κατά σειρά ως τζιπ ("όταν ο μπαμπάς σου σου χάριζε το πτυσσόμενο φτυάρι ήξερε πως θα ξεθάβεις το Fabia από την άμμο??"), παιδικός σταθμός (θεία, να μου βάλειθ Θακί'α), καντίνα ("ποιανού έπεσε η σοκολάτα στο κάθισμα? Δεν ντρέπεστε λίγο, τι θα μείνει να φάμε?"), ξενοδοχείο (ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ....), internet cafe ("σου είπα, βρίσκει wi-fi το pda αλλά είναι κλειδωμένο, παίξε κανένα sudoku να τελειώνουμε"), συγκρουόμενο ("ααααααα..... ΖΝΤΟΥΜΠΑΜ! μα ποιός πετάει μπάζα μέσα στην μέση της εθνικής???"), αμφίβιο ("γιούπι!!!!! είναι αλήθεια εδώ ρηχή η θάλασσα!! Σήκωσε μεγαλύτερο κύμααααα") super-market ("ποιός βέβηλος έβαλε το Jameson στην coca-cola? Τα ντολμαδάκια είναι δίπλα από το Πλωμάρι, στην τσάντα δίπλα από τα κροκοδειλάκια και τα νεροπίστολα κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού), μπουντουάρ ("μισό λεπτό να αλλάξω και να βαφτώ") αλλά κυρίως, φορτηγό (μεταφοραί ο Νώντας).

Αγαπημένο ρούχο του Fabia, είναι ένα ( ή και δύο, ή και περισσότερα) στρώμα σκόνης ("αλήθεια, παιδί μου, τι χρώμα το αγόρασες το αμάξι σου, θύμησέ μου??? Μπλε?? είσαι σίγουρη?") τα οποία έχουν πολλές λειτουργίες:
α) είναι κατά της βασκανίας
β) είναι κατά των γρατζουνιών (θέλει σκαρπέλο για να γράψεις κάτι πάνω του)
γ) δεν κάθονται παιδάκια επάνω εκτός αν έχουν κάνει αντιτετανικό ορό
δ) οι πολίσμεν δεν μπορούν ποτέ να το περιγράψουν
ε) βοηθάει να έχεις την ψευδαίσθηση πως έχεις ολόκληρο στόλο αυτοκινήτων σαν την Lara Croft ανάλογα με την διαβάθμιση της σκόνης (όλες οι αποχρώσεις από μπλε σε χωματί)
στ) όταν κάποιος σου το γρατζουνίσει στο παρκάρισμα σου γρατζουνίζει το χώμα και όχι το χρώμα!

Φτάνουν όμως κάποιες ηρωικές στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που ως άλλος Ηρακλής (όχι η ομάδα, ο άλλος που κάτι κατάφερε στη ζωή του τέλος πάντων) πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου. Προσπάθειες επαναφοράς του Fabia στην εργοστασιακή του κατάσταση έχουν αποβεί σωτήριες μιας και επακολουθεί το παραδοσιακό ασήμωμα αλλά έχουν άμεσες επιπτώσεις στην χαρτογράφηση των κινήσεών του ("όχι, ρε, πότε πέρασες με το αμάξι, δεν σε γνώρισα, τι, το έπλυνες????? Α, για αυτό δεν σε είδα....").

Η αλλαγή επαγγελματικής κατηγορίας όμως, ήταν εκτός προγραμματισμού. Εννοείται, πως, όπως κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και κλείνει ραντεβού σε σημείο που απέχει 135 χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης φορτωμένου Fabia με φρεσκοπλυμμένα χαλιά, μπουγάδες και άλλα συναφή, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η νοητή ευθεία που συνδέει τα σημεία Α και Β (Α, σημείο παραθαλάσσιο από όπου ξεκινάει το Fabia, Β= σημείο που περιμένουν φίλοι κρατώντας ποτήρια) να διαθλαστεί και να περάσει από τα σημεία Γ και Δ τα οποία καμιά σχέση δεν έχουν με τα A και Β.

Ως όφειλα λοιπόν, αφού περάσαμε τους υφάλους των άλλων οδηγών που κάναν τρομαγμένοι δεξιά για να περάσει η Λάμψη (όχι αυτή του Stephen King, αυτή του πεντακάθαρου Fabia, μέχρι και τα πατάκια με Ace Gentile λάμπανε), θεώρησα πολύ καλή κίνηση, να σταματήσω στο γνωστό στους ιθαγενείς, πανηγύρι της Κυπαρρισίας για να πάρω κατιτίς το γλυκό (προφιτερόλ). Μετά από 3 λάθος στροφές (δεν φταίω εγώ, κύριε Πρόεδρε, ο απαγορευτικός κώνος ήταν στην άκρη του δρόμου και ο κύριος μικροπραματευτής είχε τον πάγκο του μέσα στη μέση, χώρια που χρέωνε το βρακί χρυσάφι!) και πολύ φιδογύρισμα που με έβγαζε στον ίδιο μονόδρομο (καλά δεν είμασταν όσο ήταν διπλής κυκλοφορίας?) επιτέλους, το Σεράνο και το προφιτερόλ.

"Κοπελιά, πόσο πάνε τα χαλιά? Είναι μάλλινα?"
Και έμεινα, κύριε Πρόεδρε, με το μετέωρο βήμα του κουταλιού πάνω από το προφιτερόλ!

Saturday, September 16, 2006

Γερακοφωλιά (fly little hawk, fly!)

Gerakofolia
Gerakofolia,
originally uploaded by SophiaG..
Can work be a pleasure?? Sure it can!!! Και ευτυχώς, που υπάρχουν ακόμα μέρη στα οποία μπορεί κανείς να πάει μόνο με 4x4 (ή με Enduro, χεχεχε) ή ακόμα καλύτερα, περπατώντας σε κακοτράχαλα μονοπάτια! Είναι απίστευτο πόσο μπορεί να καταστρέψει κανείς τον χώρο που τον περιβάλλει άμεσα και πόσο αστεία και εκνευριστική ταυτόχρονα, μπορεί να είναι μια μπουλντόζα στη μέση ενός χωματόδρομου, στη μέση του πουθενά! Μια ανάσα δρόμος από το δομημένο περιβάλλον, η απόλυτη ομορφιά και ηρεμία! Και μέσα στην κατασκευαστική παραφροσύνη της προεκλογικής περιόδου, η γερακοφωλιά!
Υ.Γ. Μα πόσο αηδία μπορεί να είναι οι μπανάνες που είναι ακόμα καταπράσινες? Πάαααααρα πολύ αηδία...

Tuesday, September 12, 2006

White on blue

P9080019
P9080019,
originally uploaded by SophiaG..
False perspective!
Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτό που θυμάμαι καλύτερα είναι οι μυρωδιές των τόπων!! Των καπνών στην Καβάλα που σημάδεψε όλες τις βόλτες μας, της θάλασσας, του νυχτολούλουδου στην Πύλο, της ελιάς όταν την μαζεύουν, των σύκων του καλοκαιριού, της σταφίδας στο αλώνι. Θυμάμαι παλιά, που προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι φαγητό μαγειρεύαν στα σπίτια μας από το δρόμο που παίζαμε, τι γλυκά φτιάχνει η θειά που μας κατάβρεχε με τον κουβά γιατί φωνάζαμε κάτω από τα ανοικτά παράθυρα (χιχιχι). Και τις τελευταίες 3 μέρες, ξανάπαιξα το ίδιο παιχνίδι. Ιδού τα αποτελέσματα: απροσδιόριστη μυρωδιά από καμένο πλαστικό ή λάστιχο σε όλη τη διαδρομή μέχρι την Πάτρα. Καυσαέρια αυτοκινήτων. Η αίσθηση που σου άφηνε παλιά η μυρωδιά από την ΒΙΑΜΥΛ όταν έκλεινες τα παράθυρα. Έξω από την Λάρισα, κάτι σαν παριζάκι ή μορταδέλα (!!), στην Θεσσαλονίκη γύρος, ψητό ψάρι, (εχμ... μήπως στην γειτονιά μου έχει πολλές ταβέρνες??). Στην Πάτρα, μαγιά μπύρας. Συγνώμη, αλλά προτιμώ να έχω μόνιμο συνάχι.... (καλά, εντάξει, στο γύρο πά πάσο...)
Πάντως, τώρα που δεν μυρίζει πλέον η ΒΙΑΜΥΛ (και που ανάμεσα στο σπίτι και την θάλασσα μεσολαβούνε οι ταβέρνες και τα ουζερί και οι πιτσαρίες και οι καφετέριες) είναι ωραίο να γυρίζει κανείς σπίτι του έστω και για λίγο παρόλη την ταλαιπωρία και την βενζίνη (θέλω ηλιακό αυτοκίνητο.... μούμπλε μούμπλε....)! Αν δεν μας καθυστερούσαν και τα μπλόκα, καλά θα ήτανε! Ευτυχώς, αυτήν την φορά απέφυγα με ελαφρά σφυριγματάκια 6 στα 7! Άσε που έχει αναβαθμιστεί και η τροχαία (ή εγώ έπεσα σε χαρούμενο πόλιτσμαν!).
Το γνωστό έργο που σου κουνάει ένας γαλαζουλί τύπος το χέρι στη μέση του δρόμου (όπου εσύ πηγαίνεις επιμελώς με κολλημένα 60 στο γνωστό μπλοκοσημείο λίγο μετά την Ναύπακτο) και σταματάς για τα περαιτέρω!
Πόλιτσμαν (με κολλημένο χαμόγελο αλά Μπραντ Πητ) :Καλησπέρα σας, πως είστε?
Σεμνή και Διακριτική Νεαρά (εγώ): Ε... δεν έχω παράπονο... (Προς το παρόν....)
Π: Όλα εντάξει?
ΣΔΝ: Εχμ... Ναι? (Μέχρι που με σταματήσατε δηλαδή, τώρα δεν ξέρω...) Χρειάζεστε κάτι?
Π: Δεν ξέρω, τι έχετε να δώσετε?
ΣΔΝ: !?... Εχμ.... (το χαρτάκι της τσίχλας μου?) Άδεια και δίπλωμα?
Π: Μπράβο! Το βρήκατε!
ΣΔΝ: (Α, ωραία, κερδίζω τίποτε?) Μισό λεπτό...
Π: Όχι, γιατί ξέρετε, ο κόσμος δεν ξέρει τι χρειάζεται...
ΣΔΝ: .......
Π: Παλιότερα μπερδεύαν το δίπλωμα με τα εκλογικά βιβλιάρια...
ΣΔΝ: Α, τι μου λέτε? (Κι εμένα σκασίλα μου?)
(Δίνω δίπλωμα και άδεια)
Π: Στην Καβάλα πάτε?
ΣΔΝ: Μπα.. όχι τόσο μακριά (Δαφέρμο, που είσαι?)
Π: Βλέπω και η ασφάλειά σας εντάξει, όλα καλά! Μπράβο! Γιατί, ξέρετε, ο περισσότερος κόσμος δεν έχει τα χαρτιά του σωστά.
ΣΔΝ: Τι μου λέτε.... (εχμ... ναι, πολυ πρωτότυπο, δεν αμφέβαλλα).
Π: Εσείς πάντως, όλα τα έχετε στην εντέλεια, καλό ταξίδι!

Είδατε? Όλα στην εντέλεια, το είπε και ο κύριος Πόλιτσμαν αφού!
;-D


Thursday, September 07, 2006

Blueprint of a day

Dawn breaking over the top of Taygetus, a backdrop of grey lines and dashing colours slipping into being. The day, shy and translucent. It feels like I drag the sun up the sky, an invisible line behind my car, sunsurfing turn after turn. Later, on the beach, low flying planes over the sparkling sea. Change of trajectory. Pine forest, sea, scorching sun, little moving dots in the haze, people. Evening falls, and eager faces of young children, eyes stuck on the large screen, dishevelled, dirty cheeks and ruffled hair, edge the evening along.
And the moment goes on, without the sound of a shutter closing.