White on blue
False perspective!
Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτό που θυμάμαι καλύτερα είναι οι μυρωδιές των τόπων!! Των καπνών στην Καβάλα που σημάδεψε όλες τις βόλτες μας, της θάλασσας, του νυχτολούλουδου στην Πύλο, της ελιάς όταν την μαζεύουν, των σύκων του καλοκαιριού, της σταφίδας στο αλώνι. Θυμάμαι παλιά, που προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι φαγητό μαγειρεύαν στα σπίτια μας από το δρόμο που παίζαμε, τι γλυκά φτιάχνει η θειά που μας κατάβρεχε με τον κουβά γιατί φωνάζαμε κάτω από τα ανοικτά παράθυρα (χιχιχι). Και τις τελευταίες 3 μέρες, ξανάπαιξα το ίδιο παιχνίδι. Ιδού τα αποτελέσματα: απροσδιόριστη μυρωδιά από καμένο πλαστικό ή λάστιχο σε όλη τη διαδρομή μέχρι την Πάτρα. Καυσαέρια αυτοκινήτων. Η αίσθηση που σου άφηνε παλιά η μυρωδιά από την ΒΙΑΜΥΛ όταν έκλεινες τα παράθυρα. Έξω από την Λάρισα, κάτι σαν παριζάκι ή μορταδέλα (!!), στην Θεσσαλονίκη γύρος, ψητό ψάρι, (εχμ... μήπως στην γειτονιά μου έχει πολλές ταβέρνες??). Στην Πάτρα, μαγιά μπύρας. Συγνώμη, αλλά προτιμώ να έχω μόνιμο συνάχι.... (καλά, εντάξει, στο γύρο πά πάσο...)
Πάντως, τώρα που δεν μυρίζει πλέον η ΒΙΑΜΥΛ (και που ανάμεσα στο σπίτι και την θάλασσα μεσολαβούνε οι ταβέρνες και τα ουζερί και οι πιτσαρίες και οι καφετέριες) είναι ωραίο να γυρίζει κανείς σπίτι του έστω και για λίγο παρόλη την ταλαιπωρία και την βενζίνη (θέλω ηλιακό αυτοκίνητο.... μούμπλε μούμπλε....)! Αν δεν μας καθυστερούσαν και τα μπλόκα, καλά θα ήτανε! Ευτυχώς, αυτήν την φορά απέφυγα με ελαφρά σφυριγματάκια 6 στα 7! Άσε που έχει αναβαθμιστεί και η τροχαία (ή εγώ έπεσα σε χαρούμενο πόλιτσμαν!).
Το γνωστό έργο που σου κουνάει ένας γαλαζουλί τύπος το χέρι στη μέση του δρόμου (όπου εσύ πηγαίνεις επιμελώς με κολλημένα 60 στο γνωστό μπλοκοσημείο λίγο μετά την Ναύπακτο) και σταματάς για τα περαιτέρω!
Πόλιτσμαν (με κολλημένο χαμόγελο αλά Μπραντ Πητ) :Καλησπέρα σας, πως είστε?
Σεμνή και Διακριτική Νεαρά (εγώ): Ε... δεν έχω παράπονο... (Προς το παρόν....)
Π: Όλα εντάξει?
ΣΔΝ: Εχμ... Ναι? (Μέχρι που με σταματήσατε δηλαδή, τώρα δεν ξέρω...) Χρειάζεστε κάτι?
Π: Δεν ξέρω, τι έχετε να δώσετε?
ΣΔΝ: !?... Εχμ.... (το χαρτάκι της τσίχλας μου?) Άδεια και δίπλωμα?
Π: Μπράβο! Το βρήκατε!
ΣΔΝ: (Α, ωραία, κερδίζω τίποτε?) Μισό λεπτό...
Π: Όχι, γιατί ξέρετε, ο κόσμος δεν ξέρει τι χρειάζεται...
ΣΔΝ: .......
Π: Παλιότερα μπερδεύαν το δίπλωμα με τα εκλογικά βιβλιάρια...
ΣΔΝ: Α, τι μου λέτε? (Κι εμένα σκασίλα μου?)
(Δίνω δίπλωμα και άδεια)
Π: Στην Καβάλα πάτε?
ΣΔΝ: Μπα.. όχι τόσο μακριά (Δαφέρμο, που είσαι?)
Π: Βλέπω και η ασφάλειά σας εντάξει, όλα καλά! Μπράβο! Γιατί, ξέρετε, ο περισσότερος κόσμος δεν έχει τα χαρτιά του σωστά.
ΣΔΝ: Τι μου λέτε.... (εχμ... ναι, πολυ πρωτότυπο, δεν αμφέβαλλα).
Π: Εσείς πάντως, όλα τα έχετε στην εντέλεια, καλό ταξίδι!
Είδατε? Όλα στην εντέλεια, το είπε και ο κύριος Πόλιτσμαν αφού!
;-D
Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτό που θυμάμαι καλύτερα είναι οι μυρωδιές των τόπων!! Των καπνών στην Καβάλα που σημάδεψε όλες τις βόλτες μας, της θάλασσας, του νυχτολούλουδου στην Πύλο, της ελιάς όταν την μαζεύουν, των σύκων του καλοκαιριού, της σταφίδας στο αλώνι. Θυμάμαι παλιά, που προσπαθούσαμε να μαντέψουμε τι φαγητό μαγειρεύαν στα σπίτια μας από το δρόμο που παίζαμε, τι γλυκά φτιάχνει η θειά που μας κατάβρεχε με τον κουβά γιατί φωνάζαμε κάτω από τα ανοικτά παράθυρα (χιχιχι). Και τις τελευταίες 3 μέρες, ξανάπαιξα το ίδιο παιχνίδι. Ιδού τα αποτελέσματα: απροσδιόριστη μυρωδιά από καμένο πλαστικό ή λάστιχο σε όλη τη διαδρομή μέχρι την Πάτρα. Καυσαέρια αυτοκινήτων. Η αίσθηση που σου άφηνε παλιά η μυρωδιά από την ΒΙΑΜΥΛ όταν έκλεινες τα παράθυρα. Έξω από την Λάρισα, κάτι σαν παριζάκι ή μορταδέλα (!!), στην Θεσσαλονίκη γύρος, ψητό ψάρι, (εχμ... μήπως στην γειτονιά μου έχει πολλές ταβέρνες??). Στην Πάτρα, μαγιά μπύρας. Συγνώμη, αλλά προτιμώ να έχω μόνιμο συνάχι.... (καλά, εντάξει, στο γύρο πά πάσο...)
Πάντως, τώρα που δεν μυρίζει πλέον η ΒΙΑΜΥΛ (και που ανάμεσα στο σπίτι και την θάλασσα μεσολαβούνε οι ταβέρνες και τα ουζερί και οι πιτσαρίες και οι καφετέριες) είναι ωραίο να γυρίζει κανείς σπίτι του έστω και για λίγο παρόλη την ταλαιπωρία και την βενζίνη (θέλω ηλιακό αυτοκίνητο.... μούμπλε μούμπλε....)! Αν δεν μας καθυστερούσαν και τα μπλόκα, καλά θα ήτανε! Ευτυχώς, αυτήν την φορά απέφυγα με ελαφρά σφυριγματάκια 6 στα 7! Άσε που έχει αναβαθμιστεί και η τροχαία (ή εγώ έπεσα σε χαρούμενο πόλιτσμαν!).
Το γνωστό έργο που σου κουνάει ένας γαλαζουλί τύπος το χέρι στη μέση του δρόμου (όπου εσύ πηγαίνεις επιμελώς με κολλημένα 60 στο γνωστό μπλοκοσημείο λίγο μετά την Ναύπακτο) και σταματάς για τα περαιτέρω!
Πόλιτσμαν (με κολλημένο χαμόγελο αλά Μπραντ Πητ) :Καλησπέρα σας, πως είστε?
Σεμνή και Διακριτική Νεαρά (εγώ): Ε... δεν έχω παράπονο... (Προς το παρόν....)
Π: Όλα εντάξει?
ΣΔΝ: Εχμ... Ναι? (Μέχρι που με σταματήσατε δηλαδή, τώρα δεν ξέρω...) Χρειάζεστε κάτι?
Π: Δεν ξέρω, τι έχετε να δώσετε?
ΣΔΝ: !?... Εχμ.... (το χαρτάκι της τσίχλας μου?) Άδεια και δίπλωμα?
Π: Μπράβο! Το βρήκατε!
ΣΔΝ: (Α, ωραία, κερδίζω τίποτε?) Μισό λεπτό...
Π: Όχι, γιατί ξέρετε, ο κόσμος δεν ξέρει τι χρειάζεται...
ΣΔΝ: .......
Π: Παλιότερα μπερδεύαν το δίπλωμα με τα εκλογικά βιβλιάρια...
ΣΔΝ: Α, τι μου λέτε? (Κι εμένα σκασίλα μου?)
(Δίνω δίπλωμα και άδεια)
Π: Στην Καβάλα πάτε?
ΣΔΝ: Μπα.. όχι τόσο μακριά (Δαφέρμο, που είσαι?)
Π: Βλέπω και η ασφάλειά σας εντάξει, όλα καλά! Μπράβο! Γιατί, ξέρετε, ο περισσότερος κόσμος δεν έχει τα χαρτιά του σωστά.
ΣΔΝ: Τι μου λέτε.... (εχμ... ναι, πολυ πρωτότυπο, δεν αμφέβαλλα).
Π: Εσείς πάντως, όλα τα έχετε στην εντέλεια, καλό ταξίδι!
Είδατε? Όλα στην εντέλεια, το είπε και ο κύριος Πόλιτσμαν αφού!
;-D
2 Comments:
χαχαχα τραγικό καμάκι ο τύπος!!!
2:00 am
Είδες!! Πρέπει να πω πάντως, πως πρώτη φορά βλέπω τόσο χαρούμενο Πόλιτσμαν! 'Ασε που πέρσι τέτοιον καιρό, κάθε απόγευμα που γύριζα σπίτι από τη θάλασσα, με σταμάταγε ο ίδιος Ζμπόλισμαν, στο ίδιο ακριβώς σημείο, μου ζήταγε χαρτιά και με ρώταγε πάντα που πήγα για μπάνιο και αν ήταν καλή η θάλασσα! Είπαμε, η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως (για πατέρα δεν έχουμε επιβεβαιωμένες πληροφορίες...) αλλά, αμάν βρε παιδί μου... Κάτι σαν την μέρα της μαρμότας ένα πράγμα (και ναι, είναι _και_ αυτή ταινία!!! χιχιχιχι)
11:58 am
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home