Just cruising...

A weekend full of physics and the environment in Konitsa was time well spent.

The sourroundings


The time


Bird's eye






Stillness




The people


Stolen glimpses




Reflections



Performance


The journey

The dice is rolling

The festival is just round the corner, and the program for the special feature to Roviros Manthoulis is out. The screenings for the schools are already being booked and the kids are bustling about filling in applications for the workshops. The long nights which prove to be too short to accomodate friends are in the air, and the occasional raging storms just add to the lights effects!
The Zizania are on the roll, and cinema time on the countdown!

Just that...

When you skip a beat from the rhythm of dozens of young voices, in memoriam,

...for a glimpse into a past, με τους ήχους της πορείας στον διπλανό δρόμο...


where the only shooting is that of your camera

and doves are cooeing high above


when you see life in the ruins

... and elm street turns the nightmares into sunny dreams...

Once upon a crime...

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα ποτάμι! Τα πολύ παλιά χρόνια, όταν ο χρόνος κυλούσε όπως έπρεπε και οι ήχοι που σημάδευαν την μέρα και την νύχτα αποτελούσαν υλικό ονείρων, το ποτάμι ήταν ένας μαρμάρινος νέος με μια νύμφη στην καρδιά. Ο φλοίσβος των νερών του σημάδεψε τα πέλαγα χρόνων πολλών και βουνά ολόκληρα γίνανε βότσαλα στο πέρασμά του. Ταξίδεψε στα λόγια των ανθρώπων, στους μύθους, τους θρύλους και τα πάθη τους και άφησε την φαντασία τους να καλπάζει στο χρώμα των νερών του. Μύριοι καημοί ξεπλύνανε τον πόνο τους και αμέτρητα γέλια παιδιών του στόλισαν τις όχθες.

Στέκεται πια σαν άγνωστος που όλα τα μαρτυράει, μιας και ο Ηρακλής πια δεν μπορεί τους αιώνες να γυρίσει πίσω. Τα νερά του, χαιρετάνε πια όχθες σημαδεμένες και πληγωμένες, μια ολόκληρη γεωγραφία υλικών, η ιστορία μιας συνείδησης που φθίνει και δεν έχει ευθύνη.

Και ξαφνικά, σε ένα σημείο χωρίς φανερή ελπίδα, μια γέφυρα που ξεκινάει και φτάνει... στο όνειρο της ζωής που κρύβει το ποτάμι, σε μια γωνιά που λέει πως το παρελθόν από έναν φεγγίτη μικρό αγγίζει ακόμα τον κόσμο μας.

"Πρώτα στο όνειρο αλλάζει το τοπίο"
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

"What's a big imagination?"

"You remember what never happened".

And this is how a weekend full of Zorro came to an end!

Reading list for my students

Μετά από το σοκ της διαπίστωσης για μια ακόμα χρονιά ότι οι μαθητές μας είναι apparently αλλεργικοί στο διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων (πάντα πρόθυμοι βέβαια, αλλά ο χρόνος τους προδίδει και τους κλέβει τις στιγμές απόλαυσης που μόνο ένα καλό βιβλίο μπορεί να προσφέρει) αποφάσισα να κάνω ένα crash course ώστε να επιτύχουμε το προσδοκώμενο: ένα παιδί γελαστό, με χιούμορ, που να μπορεί να απορροφά την πληροφορία που βρίσκεται άφθονη στο περιβάλλον γύρω του και να την μετατρέπει σε γνώση, να χρησιμοποιεί την γνώση αυτή σωστά, να μπορεί να αποκωδικοποιεί τον κόσμο γύρω του, να αντιλαμβάνεται τις διαδικασίες που τον διέπουν και να μάθει να λειτουργεί μέσα σε αυτές δομώντας μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα (μα τι λέω... λες κι εμείς οι μεγάλοι, πετύχαμε τίποτε ανάλογο...).

Ξεκινάμε λοιπόν, από τα βασικά αναγνώσματα που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος: Τα άπαντα του Αστερίξ και του Λούκυ Λουκ, για το χιούμορ τους, Γκάρφιλντ, για την ανατρεπτική του διάθεση (εντάξει, το παραδέχομαι, I'm a sucker για όσους μισούν τις Δευτέρες...), Kalvin and Hobbes γιατί ο κόσμος έχει πολλές διαφορετικές γωνίες, Hagar the Horrible για τα αποφθέγματα σοφίας, Μαφάλντα γιατί ποτέ δεν είναι αρκετά νωρίς για να προβληματίζεται κανείς, και Χαμηλές Πτήσεις του Αρκά. Μικρό Νικόλα, γιατί ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να σταματήσεις να τον διαβάζεις, Isaac Asimov γιατί το μέλλον είναι ήδη εδώ, Douglas Adams για να αγγίξουν την ευφυή γραφή, Καζαντζάκη για να αγγίξουν τον κόσμο, Αριστοφάνη για να δούνε τα στραβά του. Τόλκιν, για να δούνε τον πλούτο της φαντασίας.

Διαβάζοντας έστω και μερικά από τα παραπάνω, απλά λατρεύεις την γραφή και εθίζεσαι στο διάβασμα. Εκεί μέσα θα χωρέσουν μετά και τα 3 ράφια της βιβλιοθήκης του σχολείου μας με νεανική λογοτεχνία, ελλήνων συγγραφέων, τα οποία, για λόγους μυστήριους, δεν έχουν γίνει πόλος έλξης παρόλο που αποτελούν καταπληκτικά δείγματα γραφής. Και αν κάποιοι μαθητές μας είναι αρκετά τυχεροί, ίσως να γνωρίσουν τον πλούτο της κλασσικής ελληνικής λογοτεχνίας.

Ωραία λοιπόν, τώρα το μόνο που μας μένει, είναι να πέσει από τον ουρανό ένα τσουβαλάκι με λίγα χρήματα (εντάξει, και πολλά, δεν θα πούμε όχι...), η βιβλιοθήκη του σχολείου μας να μεταφερθεί στο Unseen University (too little space, too little time in our dimension) και έτσι, όταν επισκεφτεί το σχολείο μας κάποιος από τους συγγραφείς του Φεστιβάλ φέτος, και ρωτήσει αν κάποιο παιδί έχει γράψει ένα παραμύθι, μια ιστορία ή ένα ποίημα στη ζωή του, να μην σηκωθεί μόνο 1 δειλό χέρι.
So, go on, little people! The truth is out there!
Ook!