Ο κύριος Φίδης και ο κύριος Μύδης

P7190085,
originally uploaded by SophiaG..

Ο ήλιος εγαργάλαγε τον πρωινό αέρα
κι ο κύριος Φίδης σκέφτηκε να πει μια καλημέρα!
Σαν καθώς ήτο ευγενής, κουδούνι δεν εχτύπη
παρά έκπληξη θεώρησε, να κάνει μες το σπίτι.

Εχώθη διακριτικώς στην είσοδο από κάτω
ίσως να εκρυβότανε κι απ' τον καφέ το γάτο!
Όπως λοιπόν επήγαινα αμέριμνη στην πόρτα
ίντα βλέπουν τα μάτια μου, ίντα ακούν τα ώτα?

Ένα φιδάκι ζηλευτό, ένα φιδάκι γκρίζο
εμπούκαρε και χάζευε εμένα να αφρίζω!
-Αμάν, κύριε Φίδη μου, βαρέθηκα να λέω
στο καθαρό το πάτωμα το ζούδι το εκλαίω!

-Μια καλημέρα είν' αυτή πες την κι ας πέσει χάμω
μ' απάντησε ο Φίδης μας, κι έπεσα να πεθάνω!
-Χωρίς καφέ, κυρ Φίδη μου, δεν έχει καλημέρα
κάνει και ζέστη σήμερα, θα χρειαστώ αιθέρα!

-Μην φωνασκείς και άμα θές, φέρε και τον καφέ σου
κι εγώ εδώ θα καρτερώ, δίπλα στον καναπέ σου!
-Μα τι μας λες, κυρ Φίδη μου, με ρώτησες εμένα
άμα γουστάρω όφιδες εις τα σφουγγαρισμένα?

-Πωπω φωνή πρωί πρωί, αν σ' άκουγε η γιαγιά σου
καθόλου δεν θα γούσταρε τα κατορθώματά σου!
Πάντα αυτή φιλόξενη, ήταν εις το κατώι
γάλα μας είχε και μεζέ για όλο μας το σόι.

-Εξήντα χρόνια πέρασαν, αγαπητέ μου Φίδη
και τη γιαγιά μου έκανε, ο χρόνος πια κρεμμύδι!
Κατώι δεν υπάρχει πια, αν σου αρέσει κιόλας,
κόσμιον σπίτι χτίσαμε εδώ στας κατηφόρας!

Είσαι καλοδεχούμενος να παίζεις στην αυλή μας
-αν δεν φοβάσαι, φυσικά, το τρομερό γατί μας.
Ένα μονάχα άκουσε, πάρε των ομματιών σου
και απ' τα πλακάκια του σπιτιού εξαφάνισε το βιος σου

γιατί στο λέω καθαρά, μ' όλη μου την γαλήνη,
σε βλέπω να ξασπρίζεσαι σε δυνατή χλωρίνη.
-Τι είναι τούτα που ακώ, χλωρίνη ούτε δείγμα
με ξύδι σφουγγαρίζετε σε αυτό εδώ το κτήμα!

Άλλες αν έχεις απειλές, να μου τις ξεφουρνίσεις
γιατί όπως βλέπω φύγαμε απ' τις φιλοφρονήσεις!
Εγώ φταίω που απ' τον αγρό τους μύες καθαρίζω
και πού ναι το ευχαριστώ, στο σπίτι σαν γυρίζω?

-Ιιιιιιιιιιι, παλιοψέυτη όφιδα ποιούς μύες και πεταλούδες?
Την ρόκα μου κοντέψανε να φάνε οι αρκούδες!
Μόνο μέσα στο σπίτι μου με ζώσατε τα φίδια
αλλά εγώ στο λέω πια, πως προτιμώ τα μύδια!

-Τι ήταν αυτό το χτύπημα κάτω από την μέση?
Αν είχα δηλητήριο, κάτω θα είχε πέσει!
Ώστε γι' αυτό στο σπίτι σου καράβια αρμενίζουν
αντί φίδια να σκέφτεσαι, την γη όπου μυρίζουν?

Τι να την κάνω την ζωή, φέρτε μου μια παντόφλα,
τον ήλιο να μην ξαναδώ, κι ούτε την παλιορόκα
Ζούπα σου λέω, πάτα με, αφού πια τον κυρ Μύδη
φαίνεσαι να τον προτιμάς, να, μου κουνά το φρύδι!

Όπως κι ο καταψύκτης σου, πού' ναι γεμάτος μύδια,
πάθαμε ότι πάθανε και του χωριού τα γίδια!
Μας εξορίσαν από κει, μέσα εις τα χωράφια
κι εκεί περιπλανιόμαστε ανάμεσα στ' αγκάθια!
...
Θ' άκουγα κι άλλα, πιο πολλά εκεί στον καναπέ μου
όμως στ' αλήθεια ήθελα να φτιάξω τον καφέ μου!
Γι' αυτό διέκοψα ευθύς του Φίδη την παρλάτα
και με το Puma μονομιάς, τον έκανα πατάτα!

Σαν ήπια όμως τον καφέ, και ξύπνησα καλιά μου
μια τύψη σαν να τρύπησε στην άκρη την καρδιά μου!
Άλλο φίδι δεν λέει πια στο σπίτι να θρηνήσω
γι' αυτό πρέπει την είσοδο ευθύς να θωρακίσω!

Έτσι ο καθείς θα κάθεται όπου είναι τα ωά του
χωρίς να επιβάλλεται να βγούν τα σωθικά του,
γιατί είν' πράξη αηδής, τον Φίδη να σκοτώνεις
και ειδικά σαν ύστερα, αυτό το μετανιώνεις!

In tribute to a morning encounter with a snake a casa Sophaki! ;-D