Στου παιδιού μου τη χαρά, έσφαξα ένα κόκκορα

Επειδή, όπως συνεχώς αναφέρουμε σε αυτό το blog, το πρωινό είναι το πιο βασικό γεύμα της ημέρας, για το χτίσιμο ενός σωστού και ισορροπημένου οργανισμού και μάλιστα σε συνδυασμό με σωστή πρωινή γυμναστική (συνιστούμε Ικαριώτικο για αεροβική γυμναστική, και ζεϊμπεκιές για διατάσεις και αποθεραπεία...) είναι ένα μοναδικό όπλο κατά της γήρανσης, της βαρεμάρας και σημαντικό όπλο στον αγώνα υπέρ της ευεξίας, της κοινωνικοποίησης και της ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας (άσε που κάνεις και @#%#$%@ τετρακέφαλους...)!

Έτσι λοιπόν, το πρωινό της επόμενης, ήρθε να κλείσει μια μέρα γεμάτη συγκινήσεις, μιας και τα χώματα αυτά πάτησε η πολυαγαπημένη μου φίλη από την Τήνο, καλεσμένη με το σχολείο της στην Ολυμπιακή Ακαδημία (μήπως να πάρω το laptop και να δουλεύω εκεί? Χοχοχοχο) και με την οποία ξαναθυμηθήκαμε τις φανταστικές στιγμές που έχουν σημαδέψει τα κοινά σημεία της ζωής μου, στο παλιό μου σπίτι, και στις αμέτρητες ομορφιές του πολυαγαπημένου μου νησιού, με τους φίλους που είναι ακόμα εκεί, και αυτούς που πια γελούν και χορεύουν μόνο στις αναμνήσεις μας! Και μετά από τα πανηγύρια που θυμηθήκαμε, τα βάτα που ξεβατώσαμε, τις αγκιναριές, τα ρακιά στα σπίτια και στο Ξέμπαρκο, τους καφέδες, τα trivial pursuit, ένα πανηγύρι, ήταν ό,τι έπρεπε!

Μετά λοιπόν από ένα καλό 5άωρο δουλειάς τελειώνοντας την λίστα παραγγελίας βιβλίων για την βιβλιοθήκη του σχολείου (χοχο, τι ωραία να παραγγέλνεις κάτι εκατοντάδες βιβλία, άσχετα με την μερική τύφλωση που τραβάς συμπληρώνοντας πινακάκια στο Excel, με την συνδρομή των φίλων...), κλασσική συνάντηση με τους υπόλοιπους, και βουρ στα αυτοκίνητα!!!

Ο φανταστικός παππούς....

Πολύ ευγενικός και συμπαθητικός!!!

Το μπουζούκι, που δεν χώραγε στην πίστα, και ήταν της περιφοράς!!
;-D

"...έφαγαν εφτά νομάτοι, και δεν έμεινε κομμάτι..." (κυριολεκτικά... εδώ σφουγγαρίσαμε τις πιατέλες...)

"... τι καλό παιδί είμ' εγώ....." (Χοχοχο, πάρτο πάλι από την αρχή, μάστορα!!!!!)
;-D

"Κάτι τρέχει, κάτι τρέχει, το σαλβάρι τρύπα έχει!"

Στέλλααααααααααααααααααα στείλε λίγο από το σιρόπι που σας έδωσε ο ωρυλάς, γιατί είμαι σίγουρη πως άφησα εκεί αρκετά κομμάτια από τα τύμπανά μου!!!! (Όταν σας έλεγα εγώ να πάρουμε μαζί ωτοασπίδες, με κοροϊδεύατε.... Και μετά, πήγατε και κάτσατε δίπλα στα ηχεία...)
;-D