What I've felt, what I've known...

Παίρνω το μπαλάκι (του μπάσκετ) από την Στέλλα, και παραθέτω μερικά από τα αγαπημένα μου αντικείμενα, χρησιμοποιώντας ως κριτήριο, το κατά πόσο έχουν διευρύνει τους τομείς των δραστηριοτήτων μου και τους ορίζοντές μου. Αν βέβαια, η ερώτηση ήταν "ποιά από τα πράγματά σας θα πέρνατε σε ένα έρημο νησί", τίποτε από αυτά δεν θα μου έλειπε. Στην περίπτωση εκείνη, θα απαντούσα "έναν καλό σουγιά" και τίποτε άλλο, ούτε βιβλία, ούτε μουσική, nada. Αν η ερώτηση ήταν "ποιά από τα αγαπημένα σας πράγματα θα αφήνατε στα παιδιά σας, τότε θα διάλεγα τις παλιές φωτογραφίες της οικογενείας μου, γιατί αυτές διαμόρφωσαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Αλλά αυτό είναι παρελθόν, και το παρόν, είναι παρακάτω και το απολαμβάνω καθημερινά!
;-D

Το Fabia με ένα από τα τελευταία αξεσουάρ του, τα σχεδόν 201.000 km που γράψαμε και συνεχίζουμε μέχρι να τα φτύσει τελείως, είναι από τις πιο διασκεδαστικές στιγμές!

Το δώρο της Στέλλας και του Κωνσταντίνου σε μια απέλπιδα προσπάθεια να με εξοντώσουν, αλλά ως γνωστόν, κακό σκυλί, όρια στην τρέλα δεν έχει(pstttt, να σας πω, το επόμενο θα είναι skateboard? Για να τα κάνω σετάκι, χιχιχι)!!! Άλλο ένα πράγμα που είναι σχεδόν μόνιμο αξεσουάρ του Fabia, μαζί με την (τουλάχιστον μία) μπάλα του μπάσκετ!!

;-D

Η βαρεμάρα είναι μια άγνωστη έννοια, παντού και πάντα το πιστό Tungsten T|X σε αντικατάσταση του παλιού μου Visor. Εκτός από ατζέντα, mp3 player, web browser και όλα τα σχετικά, κρύβει στην κάρτα του και ένα σωρό e-texts, και σε λίγο, θα αποκτήσει και ηλιακό φορτιστή για το καλοκαίρι σε απομονωμένα μέρη!!!

Το καινούριο (λέμε τώρα...) laptop, το συνεχές παράθυρο στον έξω κόσμο!!

Το παλιό πιστό laptop, που η θητεία του μετράει παραλίες και αρμυρίκια, βουνά και θάλασσες και που ακόμα είναι αξιόμαχο!!! (Είπαμε, δεν πετάμε, επαναχρησιμοποιούμε και ανακυκλώνουμε!!)

Και last, but not least, βιβλία, βιβλία, βιβλία, παντού, πάντα και για πάντα.... Μικρά, μεγάλα, όλων των κατηγοριών, που αυξάνονται και πληθύνονται συνεχώς.

;-D