Can you please give me some time?

Εεεεχμ... φίλε.... οκ, μην κάνεις άλλο πίσω... Πάμε και λίγο μπροστά, λοιπόν....

Όγδοη χρονιά Κινηματογραφικής Λέσχης, (μα ποιός άχρηστος δεν ανανεώνει το blog επιτέλους, να μας θαυμάσει ο κόσμος? ;-Ρ) και η πάγια απορία μας μένει...
-Πάρε πρόγραμμα και αφίσα να δώσεις στους φίλους σου για την επόμενη ταινία!
-Οι φίλοι μου είναι Πυργιώτες, δεν πάνε κινηματογράφο...

Και αναρωτιέσαι τί διαφορά κάνεις σε ένα μέρος μετά από τόσα χρόνια, και προσπαθείς, και πάντα μέσα στην αίθουσα, οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι με μικρές διαφοροποιήσεις από χρονιά σε χρονιά, κάποιοι πρωτόφερτοι συνάδελφοι στο νομό που μετά παίρνουν μετάθεση και κάποιοι από τους φοιτητές.... Αλλά κατά τα άλλα, οι ίδιοι πενήντα συν πλην άνθρωποι. Πλην ελαχίστων προβολών.

Σταγόνα στον ωκεανό των προσπαθειών, μήπως και αποκτήσουν κάποτε περισσότερες παραστάσεις αυτοί που είναι γύρω σου και βγούνε από το τέλμα που βρίσκονται και διαμαρτύρονται για αυτό.... Και οι συζητήσεις γύρω από τις αιτίες, πάντα στο φουαγιέ του Απόλλωνα, με το ποτήρι το κρασί στο χέρι, ή τον καφέ, τους ξηρούς καρπούς...
-Στον κάμπο είναι διαφορετικά. Άλλοι άνθρωποι. Έρχονται από την Αμαλιάδα για τις προβολές... Κι εδώ?
Ο πολιτισμός είναι η πολυτέλεια των λίγων....

Η Αμφιβολία, το Βαλς με τον Bashir, ατέλειωτες συζητήσεις στο διάλειμμα και μετά το τέλος των ταινιών, όλοι αργοπορούνε στην έξοδο, πηγαδάκια, τόσες σκέψεις που περπατάνε από τον έναν στον άλλον, τόσα συναισθήματα και ιδέες που θέλεις να εκφράσεις.

-Τα μικρά μέρη είναι σχεδόν παντού ίδια.... Αν έχεις ενδιαφέροντα, θάβεσαι. Δεν θα βρεις κανέναν να τα μοιραστείς.
-Μα, αυτή η μιζέρια παντού, με πληγώνει.... Είναι κρίμα, να υπάρχει τόση ομορφιά γύρω σου, και να μην μπορείς να συννενοηθείς με κανέναν και για τίποτα..
-Εγώ στο λέω, καλά είσαι εκεί που είσαι... Εδώ, θα σε φάει η μιζέρια των άλλων... Εκεί τουλάχιστον, πάει στο καλό, έναν κινηματογράφο, μια λέσχη, ένα φεστιβάλ, τα έχετε. Εδώ δεν κουνιέται φύλλο.
-Μερικοί τόποι, πραγματικά, δεν αξίζουν τους κατοίκους τους... Γίνομαι κακιά, το ξέρω, αλλά άμα δεν φροντίσεις τον τόπο σου, πώς να σε φροντίσει κι αυτός? Και αναγκαστικά θα πέσεις στη μίρλα και τη μιζέρια... Πως να μη φεύγουν τα νέα παιδιά?

Και οι συζητήσεις επί των συζητήσεων, δίνουν και παίρνουν... Στην καινούρια ταβέρνα που άνοιξε ο Παναγιώτης στο χωριό εδώ και ένα χρόνο, και το όνειρό του είναι, αντί να την μεγαλώσει και να την κάνει με περισσότερα πιάτα, να την μικρύνει, και να σερβίρει λίγα και καλά... καγιανά, παραδοσιακά μεζεδάκια, σπιτικό φαγητό, με λίγο κόσμο, δεν τον νοιάζουν οι πολλοί, οι λίγοι και οι καλοί...
-Εδώ όλοι κοιτούν το εύκολο κέρδος, θα σου πει και θα έχει δίκιο.... Εγώ θέλω να έχω λίγα πιάτα και τέλεια ποιότητα στο φαΐ...

Και τα παιδιά στο σχολείο, δεν ξεκολλούν από την βιβλιοθήκη, ψάχνουν να βρουν τις λέξεις που τους ταιριάζουνε, ψάχνουν να βρουν κάποιον να δώσει βάση στα ενδιαφέροντα που έχουνε ή που θέλουνε να αποκτήσουνε και δεν ξέρουνε πώς....
-Κυρία, καλά κάνετε και τρώτε μήλο στο διάλειμμα, κι εμείς έτσι πρέπει να κάνουμε!
-Ναι, είδες? Την πρασόπιτα την έφαγα πριν, αυτό είναι το επιδόρπιο!!!
-Κυρία, δεν μας δώσατε κι εμάς λίγη όμως.....
-Δεν πειράζει... πάρε αυτό το βιβλίο για την σωστή διατροφή, έχει και συνταγές μέσα!! ;-Ρ
-ΚΥΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.... ό,τι και να σας πούμε, πάλι βιβλίο θα καταλήξετε να μας δώσετε???
-Όχι, μην το βλέπεις τόσο στενά το πράγμα, μπορώ να σας δώσω και dvd με ντοκυμαντέρ!!!! Έχω ένα για το σύμπαν που θα το λατρέψετε!!!
;-Ρ

Και προσπαθείς να τους δείξεις πως μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικά, να μάθουνε και με άλλους τρόπους, να δούνε τον κόσμο γύρω τους....
-Κυρία, όλη μέρα στα φροντιστήρια τρέχουμε.... Πού να προφτάσουμε να διαβάσουμε και βιβλία...
-Οκ, πάρε ένα Αστερίξ λοιπόν... Και για δες εδώ, έχουμε και άλλα του Αριστοφάνη σε κόμικς, τι στο καλό, τζάμπα τις κάνετε τις Κότες???

-Κυρία? Την βιογραφία του Τσε την έχουμε στη βιβλιοθήκη?
-Μη μου βάζετε ιδέες.... Στο μεταξύ, για πάρε τη Μαφάλντα....

-Εμένα μου αρέσουνε οι ιστορίες αγάπης!
-;-) Από την αγάπη ξεκινούνε όλα!!!

-Εγώ κυρία θέλω να κάθομαι εδώ και να ξεφυλλίζω τα βιβλία... αυτά με τις φωτογραφίες του πλανήτη από ψηλά..... Και με τα ζώα... Δεν μου αρέσει να διαβάζω....

Συμπυκνωμένες ζωές σε διαλείμματα.... Μικροί άνθρωποι που κάνουν μια στάση της ζωής τους και ρίχνεις φευγαλέες ματιές σε αυτό που πρόκειται να γίνουν... Κάποια θα τα ανακαλύψουν εκεί, ανάμεσα στις ερωτήσεις του trivial pursuit και της ναυμαχίας.

-Κυρία, πότε θα ξεκινήσει το φεστιβάλ? Θα μας πάτε κινηματογράφο φέτος? Να διαλέξετε καλή ταινία...

Στα μικρά μέρη, ο πολιτισμός είναι πολυτέλεια. Η πολυτέλεια των λίγων, η πολυτέλεια που τελικά την καλλιεργείς με πολύ κόπο και δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε αυθύπαρκτη. Η πολυτέλεια για αυτούς που έχουνε καναπέ και τον χρησιμοποιούνε για συζητήσεις και όχι σαν το έπιπλο μπροστά από την τηλεόραση.

Ο πολιτισμός στα μικρά μέρη, είναι το εισητήριο για τον έξω κόσμο. Για αυτόν που θα σου δείξει ότι είσαι κοινωνικό ον και πως τα πάθη και τα λάθη σου τα μοιράζονται και άλλοι.

-Είναι απίστευτο όμως, όταν λένε πολιτισμό εδώ που μένεις, εννοούνε τα σκυλάδικα?
-Κάνεις λάθος. Τα κλαρίνα εννοούνε. Τα οποία, όταν δεν είναι τα πανηγυρτζίδικα με τις κονσόλες με τα πρίμα στην τσίτα, είναι σκέτη μαγεία.....
-Είναι λεπτή η γραμμή που διαχωρίζει όμως το trash από το παραδοσιακό...
-Θα έλεγα απλώς ότι είναι μεγάλο το λούκι που πέφτουν όλοι μέσα... Και μένουν εκεί...

-Παλιόκαιρος παντού και σε όλα...
-Καθόλου.... there is no such thing as bad weather, only the wrong clothes..
-Σοφιστείες....
-Καθόλου.... απλά δηλώνω συμμετοχή χωρίς όρους.... for good or for bad..
;-)

-Aκόμα λίγο όμως, και θα σαπίσουμε...

-Oh, well... Εμείς, όχι.... για τους άλλους, δενμπορώ να ξέρω....

-Θεία, εμένα μου αρέσει να παίζω με lego... Μπορώ να φτιάξω ό,τι θέλω...
-Κι εμένα, μωρό μου, κι εμένα...
;-)

(Μα είναι τροπικοί εδώ πέρα σας λέω αφού!)
;-Ρ