Circles, we're going around, around in circles...

Γυρίζουμε πάλι, γύρω γύρω, απο το ίδιο σημείο, όχι πια σε κύκλους, αλλά σε σπείρες, κουβαλώντας μεσα μας τον αέρα του παρελθόντος, τις μυρωδιές από γιασεμί και νυχτολούλουδο και άνθη λεμονιάς, της παλιάς ντουλάπας, της στρωματσάδας στο πάτωμα με τα μάτια στο ταβάνι και το σπιτικό σαπούνι για τα υφαντά σεντόνια, τους ήχους της πλατείας όπως σιγά σιγά τρυπώνανε μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα....

... το παλιό και το καινούριο, μια σπείρα, που πάντα ξέρεις πού είναι το κέντρο της και προχωράς, στον δικό σου πια δρόμο, όλο και πιο μακριά χωρίς να απομακρύνεσαι...

Μετράς τα χρόνια με τα παλιά γράμματα και τις φωτογραφίες, και οι μπουκαμβίλιες και το γιασεμί, τα παλιά καινούρια, σκαρφαλώνουνε πάλι για να πνίξουνε τα μπαλκόνια!

Καινούρια σημάδια στους παλιούς τοίχους, που στηρίζουνε ακόμα πιστά....

...και οι παλιές καλαμωτές, θα συνεχίσουν την πολύχρονη φιλοξενία τους, για καιρό ακόμα, ακούγοντας και τα παραμύθια της δικής μας διαδρομής μέσα στο χώρο και τον χρόνο...

Όπως κι εμείς, παλιά, τώρα και τα δικά μας πιτσιρίκια, χώνονται σε μπαούλα και ντουλάπια, πότε κερδίζοντας...

...και πότε χάνοντας το πολυποθητο γλύκο....

Βέβαια τώρα, στην άκρη της σπείρας, ο μινιόν γλυκατζής της οικογένειας μάρκαρει τα δώρα της θείας ώστε να μην έχει κανείς αμφιβολία ΤΙ είναι και κυρίως, σε ΠΟΙΟΝ ανήκουνε!! Άντε, Δημήτρη, ακόμα μία και σήμερα!!
;-Ρ