Θέλω να φυλάξω αυτές τις εικόνες...

αυτές τις λέξεις....

Οι κάμερες ήταν εκεί (σκασίλα μας βέβαια), πλήθος κόσμου ήταν εκεί, όλοι οι φίλοι μας within driving distance ήταν εκεί (οι άλλοι, χάσατε, σας το λέω..) και πολύ το διασκεδάσαμε, και πολύ γελάσαμε (και μετά τελειώσαν τα ποτήρια για το κρασί και μας έμεινε το τυρμπουσόν του δάσκαλου), και είπαμε όλοι εκατοντάδες ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους που μας παινέψανε (ρε παιδιά, σας το έχω ξαναπεί, ξέρω έναν πολύ καλό γιατρό... Αργύρηηηη, σου έχω πελατείαααααα) και μας φιλήσανε (ok, εδώ δεν είπαμε όχι...)!!
;-D

Φιλενάδα, η φωτογραφία του έργου σου είχε μεγάλο σουξέ!!!! Θα βάλω επεξηγηματικές σημειώσεις με φαίνεται... Ή μάλλον καλύτερα, να βάλουμε και το πρωτότυπο δίπλα?
;-D

Ο πιο φανατικός αναγνώστης του blog θαυμάζοντας τις φωτογραφίες!!! (Και χωρίς να τον απειλήσουμε με βόλτα με το Fabia, χοχοχο)
;-D

Και όταν τα φώτα και οι προβολείς των εγκαινείων σβύνουν...

... ανάβουν αυτά της παρέας!!! Και το καλύτερο τραπέζι (ξέρετε, αυτό του αρραβώνα...) που μας έχουνε στήσει ποτέ στον Μπέμπη, με προδιαγραφές για να χωρέσουν οι πιατέλες με το τσιτσί, τις αραβικές πίτες και τα τσιμπολοΐδια που φτάναν και εξαφανίζονταν με ταχύτατους ρυθμούς!!! Με τα ζιγκ ζαγκ του, τις ευρύχωρες γωνίες του, και τον ευρύχωρο διάδρομο προσγείωσης ιπτάμενων δίσκων (εμένα αυτό το τσιτσί με το φύλλο και το σουσάμι πολύ μου άρεσε... και τα πουγκιά με το λάχανο)! Έλα Δάσκαλε, gimme V!!
;-D