Αλλού εγώ τράβηξα και αλλού με πηγαίνεις

Πάνω που βρέχει, κάνεις το Fabia λαμπίκο μέσα στην βροχή (ψώνιο, βροχή, ζέστη, σφουγγάρι για τα ανορθόγραφα του Fabia, μουσική στην τσίτα, φανταστική θέα) και στον δρόμο για την Πάτρα, κάνεις μια παράκαμψη για Ολυμπία, για να αφήσεις μπουγάδες, και ένα σωρό τσάντζαλα μάντζαλα, όπου, ΦΥΣΙΚΑ, αναπόφευκτα συναντάς έναν από τους φίλους που έρχονται για καφέ....
Φανταστική Ιδιοκτήτρια Fabia: Έλα παιδί μου, μια ώρα είμαι από πίσω σου και σου κάνω σήμα με τα φώτα!!
Περικλής: Άντε ρε, εσύ ησουνα?
Φ.Ι.F.: Ε, μα ποιός άλλος? Καλά, δεν γνώρισες το αυτοκίνητο (μήπως δεν έπρεπε να το πλύνω...)??
Π.: Έλα ρε, Skoda έχεις?? Δεν έχεις τζιπ???

Και έμεινα άφωνη, κυρίες και κύριοι, ενώ το Fabia, που από την ώρα που γεννήθηκε τρέφει grandiose dreams ότι είναι τζιπούρα, πήρε 10 πόντους ύψος στις αναρτήσεις από την περηφάνια και έβγαλε έναν μελωδικό ήχο από την (πολύπαθη) μηχανή του!!!! Καλά, πες πες για τζιπ, αρχίσανε να έχουνε και παραισθήσεις και οι φίλοι!! Ρε, σεις, λέτε πράγματι να έχω τζιπ και να μην το ξέρω??

;-D