Where the streets have no name

Και το πρωί, εδώ στον εξωτικό νότο, ξεκινάει με μάθημα φυσικής ιστορίας.... Μετακόμιση λοιπόν όλων τον συμπράγκαλων (του μισού σπιτιού δηλαδή) στα δωμάτια για να γίνει χώρος για την κουζίνα (και για να μειώσουμε το καθάρισμα στο εν τρίτο) και, ενώ το καθημερινό ζούπηγμα τουλάχιστον μιας Scutigera coleoptrata το είχαμε ήδη συνηθίσει, ξαφνικά, νάσου και η επίθεση από μια Scolopendra, το οποίον σίχαμα, εκτός από το ότι είναι αηδιαστικό, γρήγορο και έχει τον ασκότωτο, έχει και ένα τσίμπημα άστα να πάνε (αν δεν σας έχει τσιμπήσει, μην το επιδιώξετε, μιλάω εκ πείρας...). Επειδή ως γνωστόν είμαι πολύ ψύχραιμο άτομο βουτάω το κρουστικό του μεγάλου ανιψιού που ήρθε να ανοίξει τρύπα για τον απορροφητήρα, και προχωρώ σε χειρουργική διχοτόμηση.

Τα δύο μισα, στρίβαν και διαμαρτύρονταν για την απότομη διαίρεση, και ενώ έβγαλα το ένα έξω για να το φάνε τα μυρμήγκια (είμαι τρυφερή ψυχή, ε?) και πάω να φέρω και το δεύτερο, ακούω κραυγές από τους έξω!! Το ένα κομμάτι, κούνα κούνα βρήκε το άλλο μισό, κολλήθηκαν μεταξύ τους, και ήταν έτοιμα να αναχωρήσουν ακάθεκτα (αν είναι ποτέ δυνατόν, αν δεν τα ζούλαγα με τα ίδια μου τα ξυλάκια, δεν θα το πίστευα)!! Ε, και τότε, κύριε Πρόεδρε, πήρα μια πέτρα και την έκανα μαρμελάδα! Αμ, πως!!!

Και η σημερινή πρωινή συναυλία, από τα ανίψια!!!! Ο μεγάλος Δημήτρης στα κρουστά....

Και ο μικρός Δημήτρης, στα μπά(σ)ζα, (τα πλήκτρα ήταν σκεπασμένα γιατί δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά μισώ το ξεσκόνισμα) με τα ειδικά γυαλιά προστασίας...

... που αποδείχτηκαν μεγάλα, οπότε, μπήκαν στο παιχνίδι τα γυαλάκια που έχει η θεία για την θάλασσα, και που τα κάνουν όλα γαλάζια!!!

;-D