Tuesday, August 28, 2007
Previous Posts
- Έλα να δεις....
- Union of the Snake
- Τίποτ' άλλο εκτός...
- This is the beginning of your day
- Every ship must sail away
- Χρώματα απ' τον πόλεμο μιας υδατογραφίας
- Ω, είναι ωραία στον παράδεισο
- As the days turn into nights
- Θέλω ν' αλλάξω αυτή την πόλη
- Live is life
Subscribe to
Posts [Atom]
7 Comments:
Μαλλον επιασε η μεγαλυτερη καταρα...Αυτη του αργου θανατου...
3:37 pm
Η μπουκαμβίλια της ελπίδας;
7:35 pm
Βουβά σχόλια πώς βάζουμε;
:^(
5:42 pm
ειλικρινά ένα βουβό σχόλιο θα ήταν το πιο εκφραστικό...μια απλή ερώτηση, που θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, τι επόμενες γενιές, θα ήταν η έκφραση της αγωνίας μας...μια κραυγή πόνου και θλίψης θα έδειχνε το μέγεθος του ολέθρου...ίσως οι ευχές να μην πιάνουν αλλά πιστεύω "πιάνουν" οι προσευχές μας μάζί με ένα έμπρακτο αγώνα για την αναδάσωση και βέβαια για την πρόληψη έτσι ώστε να μην ξαναδούμε τέτοια καταστροφή..Η ανευθυνότητα ας κλειστεί στο ντουλάπι του παρελθόντος και ας προσπαθήσουμε με την βοήθεια του Θεού και της θέλησής μας έστω και τώρα να αλλάξουμε την πορεία πρός την άβυσσος...
10:58 pm
@πρεζα tv
Ναι, ναι, φαίνεται αποφασίσαν όλοι πως δεν βιάζονται να πεθάνουν και το ρίξαν στον αργό θάνατο...
@an-lu
Του καπνού θα έλεγα...
@mpampakis
Καλά τα πας, συνέχισε!!
;-D
@το ψαλτήρι
Η ανευθυνότητα είναι χαρακτηριστικό πρωτίστως του μέσου συνανθρώπου μας, απλά κλιμακώνεται στην κρατική ιεραρχία. Αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο.
9:17 am
Olympia International Film Festival for Children and Young People -
Camera Zizaniol
Δεν θα λυγίσουμε!
Εδώ και δέκα χρόνια, τέτοια εποχή, οι προσκλήσεις μας φεύγουν βροχή για όλες τις γωνιές του πλανήτη: Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους ετοιμάζεται για τη μεγάλη γιορτή του παιδικού και νεανικού κινηματογράφου, στην πλούσια από μύθους και ιστορία θεϊκή γη της Ολυμπίας.
Φέτος, με τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων του, στην πιο μεγάλη γιορτή από όλες τις προηγούμενες, δυσκολευόμαστε να χαράξουμε αυτές τις λίγες λέξεις της πρόσκλησης.
Σέρνουμε βαριά τα βήματά μας στους γυμνούς λόφους, στη μαυρισμένη γη, τα καμένα, έρημα χωριά.
Αυτός ο τόπος, όπου η παρουσία του παρελθόντος ήταν τόσο ζωντανή και λειτουργούσε σαν εφαλτήριο, σαν ένας αυτόματος μηχανισμός που ανάδευε τη συσσωρευμένη γνώση και μάς όπλιζε για τη μάχη της ζωής, δεν υπάρχει πια.
Σαν να κόπηκαν οι ρίζες μας. Σαν να χάσαμε την ασπίδα μας.
Στο καρβουνιασμένο τοπίο συναντάμε τα κενά βλέμματα των παιδιών. Είναι τα ίδια παιδιά που σπρώχνονταν με φωνές και γέλια και στριμώχνονταν στις προβολές του Φεστιβάλ για να ταξιδέψουν στη μαγεία του σινεμά.
Αυτό το βλέμμα δεν το αντέχουμε. Θέλουμε να ξανακούσουμε τις φωνές τους, γιατί δεν είναι απλά ήχοι ευχάριστοι, είναι η κραυγή του μέλλοντος.
Δεν γίνεται να πάμε πίσω. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα απέναντι στον τόπο μας, την ιστορία του και κυρίως απέναντι στα παιδιά του.
Ποτέ, σε καμία δυσκολία δεν τα εγκαταλείψαμε. Ο θρήνος για τους ανθρώπους που χάσαμε, η θλίψη για τη φύση που αφανίστηκε, οπλίζουν την ψυχή μας. Και συνεχίζουμε…
Λέγαμε πάντα ότι η μάχη για τη ζωή και τη δημιουργία συνεχίζεται. Μόνο που τώρα δεν είναι μάχη, είναι πόλεμος.
Σε αυτόν το «πόλεμο» ζητάμε να συμπαραταχθείτε.
Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλους τους φίλους μας στον κόσμο, να βρεθούν μαζί μας το 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας και το 7ο Camera Zizanio (1-8 Δεκεμβρίου), μαζί με τα παιδιά της Ηλείας,
Να δώσουμε ήχους, να δώσουμε χρώμα στη βουβή ασπρόμαυρη πραγματικότητα.
10:38 am
@nikos theodosiou
Ως γνωστόν, θα είμαστε φανατικά εκεί!
;-D
11:15 pm
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home