'Εχω για σπίτι μου τη γη, τον ουρανό ταβάνι

Και ο χρόνος μας αποχαιρετάει, με μουσικές και χορούς στις πίστες της ντίσκο, κουβέντες πάνω από ποτήρια και τραπέζια, τα μαλλιά βρεγμένα από τις βόλτες του χιονιού δίπλα στη θάλασσα, τις ατέλειωτες βόλτες ανάμεσα στον κόσμο, τους καναπέδες των φίλων και τα γέλια, τις σοβαρές και τις αστείες συζητήσεις, τις μεθυστικές μυρωδιές των φαγητών που ψήνονται, τις μεθυστικές στιγμές, που απλώς παραμερίζουνε για να κάνουνε χώρο για τις καινούριες!
;-D