I try to fly a while so high, direction's sky

Για την μαγεία της καθημερινότητας. Για τις μικρές εκείνες καθημερινές στιγμές που κανείς πλέον δεν εκτιμά ενώ θα έπρεπε. Για τα ήσυχα πρωινά με καφέ, όταν ένας ανοίγει το ψυγείο για το γάλα και ο άλλος φτιάχνει τον καφέ, χωρίς λόγια, απλές καθημερινές κινήσεις μέσα σε μια σιωπηλή συμφωνία, για τους μεγάλους καναπέδες που σχολιάζεις τις ειδήσεις, για το χουζούρι πάνω από τα άδεια πιάτα μετά το φαγητό, για τις βόλτες μέσα στην πόλη, για τις τις μάχες στο whist με τους φίλους, τις κουβέντες πάνω από ένα πληκτρολόγιο, το πλύσιμο του αυτοκινήτου και τα γέλια, για τα ψώνια στα μαγαζιά, τις χαλαρές στιγμές στην παραλία...

Για την τελευταία σαρδέλα στο πιάτο που κόβεται στη μέση... Ηλία, οι μικρές καθημερινές στιγμές κάνουν την μεγάλη ευτυχία! Απλά, enjoy!
;-D

Το μουσικό μενού στον Τρυποκάρυδο στην Καλαμάτα. Και οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, και το τραπεζάκι στην γωνία πάντα φιλόξενο τα βράδια που η πόλη επιλέγει κουρασμένη να μισοκοιμάται. Ρακιά, ρακόμελα, γέλια, μουσικές, μια γάτα που περνάει επίμονα έξω από την πόρτα!
;-D